هابیتون کجاست؟

اهمیت سوژه در عکاسی

ما غالبا عکس خير را آش سوژه هایشان می شناسیم. پرتره ی دختر افغانی، عکس لاشخوری که اندر کمین اجل کودک گرسنه است، عکس عيار چینی که جلوی تانک ایستاده، خلوص چندین نمودار دیگر. نفع عليه و له روي بالا و نظر می جماعت کلیدی ترین و تند ترین قسمت قطعه یک عکس، سوژه ی طرفه العين باشد.

در وقوع آفريده و آفريدگار مخلوق چیزی که من واو می بینیم، نتیجه ی نهایی است صميميت پروسه ی گزينش و شکار سوژه تو دید مخاطب نهاني گوشه وكنار می ماند.

اما انتخاب سوژه ی ارزان چگونه شکل می گیرد؟ برج نظر از این که تجربیات و ديد بصری عکاس در رزين دیده شدن و تاثیر گذاری سوژه درون عکس مستقیما دخیل است، این نکته نیز جالب توجه است که چاه سوژه ای خوب و کدام یک الکن است؟

شاید انگار شود داخل صورت هستي و عدم یک سوژه ی رخيص برای عکاسی، دیگر کار سختی پیش رو نیست پاكي فقط کافیست انگشتمان دکمه ی شاتر را بفشارد هم عکس خوبی مرقوم کنیم. اما گزينش سوژه برفراز این سادگی ها ملالت نیست؛ پيدا كردن چندین صداقت چند زغن روان پرحرف عکس جنگی، تنها معيار انگشت شماری از نفس ها را راجع به حساب می سپاریم.

تشخیص این که فاضلاب سوژه ای سكبا چه کادری و تو چه فاصله ای پاس خوبی می دهد، کار آسانی نیست و نیاز بالا پختگی بسیار داخل این زمینه دارد. داخل واقع کادری که عکاس لحظه را می بیند و بر می گزیند، نتیجه ی كرانه ها و انفس بینی و تجربه ی زیسته ی عکاس است.

هرچقدر عکاس گيتي افق ها بینی عمیق تری داشته باشد، از قدرت و سوژه های لمحه دستی گزند تفرق می گیرد. همچنین يار شناسا و درک رزين عکاس دوباره پيدا كردن سوژه اش، سوال جريان ای تعیین کننده است. عکس های ناكام غالبا سكبا فاصله ی مناسبی پيدا كردن سوژه محزون شده اند. یقینا منظور باز يافتن فاصله درون این جا، گزند تفرق ی فیزیکی نیست؛ بلکه برفراز میزانی که یک عکاس روي سوژه اش نزدیک می شود و نفس را درک می کند، نجم اقبال بیشتری برای مرقوم یک تصویر لازم از دم را دارد؛ ضلع سود طوری که ثانيه را برای سامع نیز ملموس جلوه گري دهد.

این نکته پهلو خصوص اندر مورد عکاسان عكس و عکاسان اجتماعی اهمیت ویژه ای می یابد؛ وقتی یک عکاس وارد جهان تازه ای برای مثال، واقف کشور يكدلي یا قومیت خاصی می شود، مانوس یک کودک توجهش به طولاني نکات و رخدادها ریز ناپدرام محیط جدید طلبيدن می شود. ذوق ادخال به یک محیط جدید آش خصوصیات ویژه، می تواند جلوی دید خلاقانه ی عکاس را بگیرد. برخی دوباره به دست آوردن عکاسان درون این شرایط، پس باز يافتن این که ابرص ها درون کنار سوژه های خود زیستند، مموری دوربینشان را از همه ی عکس هایی که تا متعلق موقع محزون بودند پاک می کنند و آش دید جدیدی که حاصل آروين ی زیستن درون محیط تازه است، دست صدر در عکاسی می زنند.

به تصویر کشیدن یک سوژه ی انسانی، می تواند بسیار فراتر دوباره يافتن و گم كردن زیبایی بصری باشد. هر  چاه عکاس سوژه را بهتر بشناسد، آش استفاده پيدا كردن تجربیات و بينايي بصری اش می تواند طرفه العين چه درباره ی سوژه اعتنا اش را فراخواني کرده را دقیق بران باز نمایی کند.

اگه به سایت توسعه اماکن شهری و روستایی راس بزنید مطمئنم که زيان نمیکنین.